NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
23 - (3026) حدثنا
أبو بكر بن
أبي شيبة.
حدثنا غندر عن
شعبة. ح
وحدثنا محمد
بن المثنى
وابن بشار
(واللفظ لابن
المثنى) قالا:
حدثنا محمد بن
جعفر، عن شعبة،
عن أبي إسحاق،
قال: سمعت
البراء يقول: كانت
الأنصار إذا
حجوا فرجعوا،
لم يدخلوا البيوت
إلا من
ظهورها. قال
فجاء رجل من
الأنصار فدخل
من بابه. فقيل
له في ذلك.
فنزلت هذه
الآية: {ليس
البر بأن
تأتوا البيوت
من ظهورها} [2
/البقرة / 189].
{23}
Bize Ebû Bekr b. Ebî Şeybe
rivayet etti. (Dediki): Bize Gunder, Şu'be'den rivayet etti. H.
Bize Muhammed b. Müsennâ
ile İbni Beşşâr da rivayet ettiler. Lâfız İbni Müsennâ'nındır. (Dedilerki):
Bize Muhammed b. Ca'fer, Şu"be'den, O da Ebû İshak'dan naklen rivayet
etti. (Demişki): Ben Berâ'ı şunu söylerken işittim:
Ensâr haccedip döndükten
sonra evlere ancak arka taraflarından girerlerdi. Sonra ensardan bir adam
gelerek kapısından girdi ve kendisine bu hususta lâf söylendi. Bunun üzerine şu
âyet-i kerîme indi:
«Evlere arka taraflarından
gelmeniz ibâdet değildir.» [Bakara 189]
İzah:
Bu hadîsi Buhârî
«Kitâbu'l-umre»'de tahric etmiştir.
Rivayete nazaran
ensardan bazı kimseler umreye niyet ettiler mi, gökyüzü ile aralarında bir şey
bulundurmazlarmış. Böyle bir kimse bir hacetten dolayı evine girmek istese
gökyüzüyle arasına tavan gireceği için içeriye kapıdan girmezmiş. Bu âdet
câhiliyyet devrinden kalma imiş. İçeriye girecek olan kimse ya duvardan
tırmanarak girer yahut merdiven vasıtasıyle duvardan içeriye iner yahut eve
arka taraftan girermiş. Onlar bunu ibâdet sayarlarmış. Bilâhare âyet-i kerîme
inerek bunun doğru olmadığını bildirmiştir.
İçeriye kapıdan giren
ensârî bir rivayete göre Kutbe b. Âmir; diğer rivayete göre Rıfâa b. Tâbut'tur.
Âyet-i kerîmenin sebebi
nuzûlu hakkında muhtelif kaviller vardır.